Dag 17: met de trein door de straat van Messina

Sommige van onze volgers vinden dat we overal zo kort zijn. Dat is misschien wel zo, maar ons hoofddoel is met de trein door Italië reizen en dat lijkt aardig te lukken. Goethe zou gezegd hebben: ‘de weg zelf is je bestemming’ en zo is het.

Daarnaast denk ik, dat we de plaatsen die we bezoeken, behoorlijk intensief bekijken, we zouden er vaak niet langer hoeven zijn.

Vandaag weer een volle reisdag: eerst met de sneltrein naar Villa San Giovanni.

We hadden weer een prachtige rit door de natuur. Vlakbij Siracusa is ook wel veel petrochemische industrie. Ook zagen we de imposante Etna (we hebben prachtige herinneringen aan onze vulkaan wandeling in Indonesië, 2011, een trip naar de Etna trok ons niet aan, maar de blik erop is indrukwekkend).

Van Villa San Giovanni gaan we naar Reggio Calabria en vandaar naar Bova Marina waar Corry een overnachting heeft geboekt, onderaan de teen van de laars. Er lijkt niet veel te beleven, maar er is een station en zee, met uitzicht op -alweer- de Etna.

In Messina werd de locomotief van de trein losgekoppeld en de wagons werden met een dieseltje aan boord van de veerboot gebracht. We hadden sneller aan de overkant kunnen zijn als we waren uitgestapt en een snelle boot hadden genomen, maar één van de laatste treinveerboten in Europa wilden we graag meemaken. Op de boot stonden er op/afstapjes voor de wagon, zodat we konden uitstappen, rondkijken en even wat eten. We vonden het een heel leuke belevenis.

Toen ik in de trein naar Reggio Calabria mijn rugzak, met net zo’n sierlijk gebaar als Corry gisteren, in het rek boven mijn hoofd gooide, viel mijn waterflesje eruit en terwijl het op de grond viel, schoot de dop eraf en werd de man achter mij op een haar na geraakt. Grote pret voor de (Trenitalia?) collega van de man.

In Reggio Calabria hadden we tijd voor een granita limone, voordat onze trein naar Bova Marina vertrok. Weer zo’n leuk dieseltje. Ik kijk er niet meer van op. Wel dat ruiten deze keer schoon zijn.

In Bova Marina aangekomen, liepen we zeker een kilometer de verkeerde kant op, terwijl onze kamer om de hoek bij het station ligt, 20 meter van de zee. Ik schrijf dit in het donker op het balkon bij het geluid van de branding

Ik heb een paar aardige foto’s gemaakt van de zonsondergang en de Etna, waar we op uitkijken.

Bova Marina is een nogal verlopen dorp. Geen echte restaurants, maar twee pizzeria’s met twijfelachtige huiswijn. Dit wordt de goedkoopste dag tot nu toe: slapen €28, eten €20.

Morgen vroeg op om de diesel van 7.54 te halen.