Dag 28 - Prata ik bedoel Asparedo

Het gehucht waar we vandaag naar toe gaan heet Prata (maar misschien ook niet). Op Internet vind ik de volgende informatie (vertaald door Google): 

In het dorp Prata leven achtendertig mensen: negentien zijn mannen en negentien zijn vrouwtjes. Er zijn zeventien vrijgezellen (negen mannen en acht vrouwen), zestien mensen getrouwd en nul mensen legaal gescheiden, er zijn ook nul gescheiden mensen en vijf weduwen en weduwnaars. Er zijn 24 huizen in Prata. Dekkingsgraad van het mobiele netwerk is 0%

Er staat niet bij van wanneer deze informatie is, dus jullie hebben er niets aan. Bovendien zitten we misschien wel in Sala, ik kom er niet goed achter. Die dekkingsgraad klopt, maar ze hebben wel Wifi.

Prata ligt iets boven Vagna, waar iets meer huizen staan en een kerk. Alle huizen zijn zeer oud en heel decoratief.

We moesten vanmorgen eerst 20 minuten plat lopen en daarna een half uur klimmen om in Prata/Sala te komen.

Ons onderkomen (laatste en mooiste van deze vakantie) wordt beheerd door vrouwtje Monica. Ik weet niet of ze gescheiden is, maar ze heeft wel een zoon die een beetje Engels spreekt. Ons huis is uit 1622 en schitterend. Ik zal wat foto's op de blog zetten. We hebben een keuken, slaapkamer en badkamer. Zitten doen we buiten, bij nat weer binnen in de woonkeuken.

Op het halve uur, slaat de kerkklok eerst de slagen van het hele uur en daarna nog een slag in een andere toon. Handig. Toen we in Vagna even koffie dronken, kwam er een auto aan. De chauffeur opende de kofferbak en hing daar allerlei kleding aan. Direct kwam er één van die negentien vrouwtjes aanlopen en ze kocht een broek, een blouse en een katoenen zakdoek. Ook handig.

Ah, nu ben ik er achter: we zitten in Asparedo. Wie kent het niet?

Om 12.00 uur, na de eerste selfmade espresso, zijn we achter ons huis omhoog gegaan. In Prata, dat inderdaad wat hoger ligt, werden we verwelkomd door twee waakse ganzen, een waakse hond en zo'n Prataans vrouwtje dat de waakse hond toeschreeuwde. Daarna door het bos omhoog. We horen alleen nog vogels en een kerkklok uit het dal. Om 13.00 hebben we al ca. 350 meter geklommen. De temperatuur is heerlijk, rond 20 graden, maar we zweten als otters. We komen niemand tegen. Om 14.00 bereikten we ons doel op bijna 1100 meter. Dat betekent dat we vandaag al 850 meter geklommen hebben. Niet slecht!

Omdat ik toch wel moe was, even op een steen gaan zitten. Even later een appje van Corry: 'Volg de pijl bar!'. En ja hoor, even wat hoger een sissend biertje. Het is zo stil hier. Als ik dan zo aan het klimmen ben, denk ik regelmatig: waarom doe ik dit? Als je dan eenmaal boven bent en uitgerust, dan weet je het weer.

Om 16.45 vonden we, tijdens de afdaling, een Osteria. We konden daar niets eten omdat de chef pas om 19.00 kwam. Ze hadden wel wijn 😁 Fles gekocht met het idee één glas te drinken en de rest mee te nemen. Bleek een heerlijke, blij makende noord-italiaanse wijn te zijn. Druivenras Arneis, heerlijk zoet en zuur, goed in balans, citrus, abrikoos, mineralig. Toen de serveerster zag hoe moe en hongerig we waren, maakte ze toch snel een bordje met toast, ham en worst. Achteraf bleek dat gratis te zijn.

Ondertussen werd de lucht snel donker en even later brak het onweer los. Het bleek dat we nog precies een uur, door de regen, moesten lopen. Onweer viel mee en door de regen lopen is niet erg. 18.20 waren we weer thuis, na een mooie tocht van bijna zes en een half uur. Morgen doen we wat rustiger aan.

Geen restaurant in de buurt, we eten brood met gebakken ei.