Dag 10 - Metéora

Metéora stond al heel veel jaren op het lijstje van plaatsen die ik in Griekenland wilde bezoeken. Nu zijn we er: met openbaar vervoer vanuit Nederland.

16.00 uur - Te moe om naar een terrasje te gaan liggen we met een biertje op het keurig opgemaakte bed. Je hebt een hotel van € 30 per nacht en ze maken iedere dag je bed op en geven nieuwe handdoeken. Niet nodig voor ons, morgen maar proberen of het 'niet storen' bordje werkt.

Vanmorgen rond 10.00 vanuit hotel 350 meter naar boven gewandeld over een mooi pad. Ontbijt ingeslagen en onderweg opgegeten. Een graadje of 20. Mooie vergezichten. Daarna nog een meter of 30, over een trap, om het eerste klooster te bezoeken.

De zes kloosters die over zijn (ooit waren het er 23!) liggen stuk voor stuk op een eigen supersteile rots. Vroeger alleen via geitenpaadjes onderling verbonden.

Ons klooster (het vijfde klooster) had ook een lift: aan een touw loodrecht naar beneden (als je de film Metéora hebt gezien welbekend). Het is niet te geloven, dat mensenhanden deze prachtige, enorme bouwwerken hebben gemaakt, zo onbereikbaar vanaf de gewone wereld. Via de achterliggende bergen zijn enkele verbindende wegen die tegenwoordig ruim uitgegraven en opgeknapt zijn. Touringcars, toeristenbusjes, taxi's, campers, auto's, motorfietsen, elektrische fietsen en enkele wandelaars maken daar gebruik van.

We besloten langs de weg naar rechts, naar het zesde klooster te lopen, dat zag er rustig uit. We hoopten daar dan nog een pad naar beneden te vinden, maar helaas. De Grieken zijn niet erg gul met markeringen voor wandelaars, maar hier waren alleen maar afrasteringen. Dus toen de andere kant op, langs de weg. Op een gegeven moment zat er een heel grote bocht in de weg en Corry besloot de bocht af te steken. Eerst via geitenpaadjes naar beneden en toen aan de andere kant weer naar boven. Dat lukte niet omdat we vastliepen in de bosjes (geiten zijn daar vast handiger in), dus helemaal terug. Weer langs de weg, tot we bij het vierde klooster kwamen waar wél een pad naar beneden was. Na het klooster kon je verder afdalen per trap en dan weer via de weg verder naar beneden Dat wilden we niet, en Corry vond op de kaart een (mooi) pad door het bos. Na ca. 200 meter stijgen, stonden we weer op de bovenweg waar we net van af gedaald waren. Volgen jullie het nog? Toen veiligheidshalve langs de weg helemaal terug gelopen naar het eerste klooster dat we bezocht hadden en vandaar weer 350 meter naar beneden.

​​​​Intussen begon het ook nog zachtjes te regenen...

Corry had veel last van haar knieën bij het dalen. Corry kan beter stijgen, ik kan beter dalen. Samen komen we er wel 😜

Het biertje siste naar binnen (zou Edward gezegd hebben). 

Vanavond eenvoudig gegeten bij een plaatselijke taverna. Een halve kilo rode huiswijn kost € 3,50 en smaakt ook zo.