Dag 21 - van de hak naar de teen

Vanmorgen om 7.15 vertrok onze eerste trein richting Rome. In Caserta moeten we overstappen. Weer vroeg op, dus. Maar dat gaat heel goed. De stad is heerlijk rustig om 6.30 en nog lekker koel. Het wordt 31 graden vandaag in Bari.  De Italianen in de trein praten hard. Met elkaar en met hun telefoon. We zijn nog niet helemaal wakker.

Onze aansluiting in Caserta missen we, omdat onze trein uit Bari 20 minuten vertraging oploopt. Gelukkig gaat er nog een trein naar Napels, die aansluit op de trein naar Villa San Giovanni. Dan hebben we nog 20 minuten om over te stappen in Napels. Die trein vertrekt met 12 minuten vertraging. Halverwege de rit stopt de trein midden tussen de landerijen met de mededeling (begrijpen we) dat de politie aan boord komt. Na een tijdje, zonder dat er iets gebeurt, rijdt de trein weer. Een opgewekte damesstem geeft onbegrijpelijke informatie. De vertraging is nu opgelopen tot 22 minuten. We missen onze trein in Napels en zien hem nog net wegrijden, als we het perron oplopen. Anderhalf uur later gaat er weer een trein. Reserveren is noodzakelijk: natuurlijk eerst naar het verkeerde loket. Bij het goede loket 50 mensen voor ons. Er wordt efficiënt gewerkt: binnen een half uur heeft Corry, gratis, nieuwe reserveringen geregeld. Gelukkig een rechtstreekse trein (die er vier en een half uur over doet).

Voor een snelle lunch zijn we (in Napels) verdwaald bij Burger King, maar deze reis heeft al meer onverwachte belevenissen.

De nieuwe trein is warm, heel warm. De buitentemperatuur is opgelopen tot 37 graden. We rijden langs de westkust naar het zuiden. Het uitzicht is prachtig: bergen aan de ene kant en zee aan de andere kant. Veel tunnels. De conducteur komt langs en vraagt ons of de airco werkt. Dat is niet het geval.

Naast en achter ons zitten vier mensen  (ze kennen elkaar niet),😜 die in een zeer luidruchtig gesprek verwikkeld zijn. Ze praten niet: ze schreeuwen, aan één stuk door. Na ruim twee uur is de aanstichtster van het gesprek moe en valt in slaap. Eindelijk rust. Wat verlangen we naar een Hollandse stiltecoupé...

Om 18.10 arriveren we in Villa San Giovanni, we hebben dan een kleine 700 km afgelegd. Toen we de trein uitstapten, voelde het heerlijk koel. Toch 27 graden, maar de trein moet een heel stuk warmer zijn geweest.

Vanavond in een klein restaurant geweest, traditionele keuken met lokale producten, lekker! Omdat we nu (heel) even in Calabrië zijn, een lokale wijn met Chardonnay (Anita !) en Greco Bianco.  Een heerlijke wijn, zachtzuur, weer die citrus vruchten, maar niet het mineralige dat we met de Moschatofílero druiven in Griekenland hadden.

Morgen naar Sicilië.